صنعتکاران در خیابان نایب السلطنه بزرگ شد. مدتی در باشگاه شهباز در رشته کشتی تمرین کرد و مدرک دیپلم را از دبیرستان مرات دریافت کرد. چندی بعد به عضویت باشگاه دارایی درآمد و بعد در وزارت دارایی استخدام شد.
وی کشتی‌گیر، مربی سابق تیم ملی کشتی ایران، رئیس سابق فدراسیون کشتی در ابتدای دهه 60، و نایب رییس و مدیر فنی تیم‌های ملی کشتی آزاد ایران در اواخر دهه ۸۰ بود.
صنعت کاران از ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۵ عضو تیم ملی کشتی آزاد ایران بود و در دو دوره‌ای که تیم ملی ایران قهرمان جهان شد، عضو تیم بود و به دیدار پایانی راه یافت.
در ۱۹۶۱ یوکوهاما مدال طلای قهرمانی جهان در ۷۰ کیلو و در مسابقات ۱۹۶۵ منچستر مدال نقره ۷۸ کیلو را گرفت. او مدال برنز المپیک توکیو ۱۹۶۴ را هم به دست آورده و در المپیک ۱۹۷۶ مونیخ سرمربی تیم ملی کشتی آزاد ایران بود.
صنعتکاران در دو هنر رزمی جودو نیز درجه استاد را داراست. همچنین او رییس سبک شوتوکان جی‌کی‌ای ایران است و دان ۸ کاراته را دارا می‌باشد.
شادروان مصطفی تاجیکی زمانی که در المپیک رم با ضربه فنی به انیو ولچف بلغاری باخت، صنعتکاران جای او را گرفت و یکی از پنج طلای ایران در یوکوهاما را به سینه زد.
صنعتکاران پیش از آن که با سیناوسکی کشتی بگیرد، دائم این زمزمه را می‌شنید که پس از حبیبی و توفیق، او هم به سیناوسکی خواهد باخت.
هنگامی که دوبنده‌اش را پوشید تا روی تشک برود تختی به او نزدیک شد و گفت: اسم و ملیت حریف را فراموش کن، فقط به زحماتی فکر کن که تا امروز کشیده‌ای.
ایستاده از راست: محمدعلی صنعتکاران (مربی)، منصور برزگر، محمد حسن محبی، علیرضاسلیمانی، رضاسوخته سرائی، ابراهیم جوادی
نشسته از راست: محمدرضا نوائی، محسن فره وشی، رمضان خدر، حبیب فتاحی، سبحان روحی
زمانی هم که سیناوسکی در خاک نشست، صنعتکاران می‌دانست او چه بدلکار زبده‌ای است. به همین خاطر هیچ حرکتی نکرد. آقای احتیاط، مچ پای رقیب را گرو نگه داشت تا زمان سه دقیقه‌ای خاک اجباری به پایان برسد.
سال بعد از این قهرمانی باشکوه، صنعتکاران در انتخابی‌ها با عبدالله موحد جوان مساوی شد اما به لطف طلای یوکوهاما، مجدداً مسافر مسابقات جهانی شد.
یک سال قبل از المپیک توکیو، موحد در ایران بی‌رقیب شد و صنعتکاران هم به یک وزن بالاتر رفت. اما دست هر دو در رقابت‌های جهانی ۱۹۶۳ صوفیا خالی ماند.
در سال ۱۳۴۳ صنعتکاران در مسابقات قهرمانی کشور بالاتر از مجید عقیلی از مازندران و داریوش ذاکری کشتی‌گیر نیرومند اصفهانی روی سکوی قهرمانی ایستاد تا برای اعزام به مهم‌ترین رویداد ورزشی قرن انتخاب شود.
در المپیک 1964 توکیو، بین ۲۲ نفری که در ۷۸ کیلوگرم وزن‌کشی کرده بودند، قرعه اولین حریف به نام مارتین هاینزه از آلمان شرقی افتاد. او با امتیاز به نماینده ایران باخت.
سپس یاسوئو واتانابه از ژاپن مغلوب صنعتکاران شد وکارول باشکو از مجارستان نیز شکست را پذیرفت.
روز فینال، صنعتکاران چهار بار به روی تشک رفت، محمد افضل پاکستانی را شکست داد و پتکو درمنجیف از بلغارستان که نایب قهرمان هر دو سال قبل جهان بود را ۳-۰ مغلوب کرد.
در ادامه مسابقات صنعتکاران با گورام ساگارادزه از شوروی مساوی کرد. رقابت بعدی وی مقابل اسماعیل اوغان از ترکیه برگزار شد و باز هم مساوی به پایان رسید. با این نتیجه صنعتکاران با دو تساوی روی سکوی سوم ایستاد.
صنعتکاران در مسابقات جهانی ۱۹۷۳ تهران به اتفاق منصور مهدی‌زاده سرمربی تیم ملی بود. وی در مسابقات جهانی ۱۹۷۵ مینسک و المپیک مونترال، نیز سرمربی تیم ملی بود.
محمدعلی صنعتکاران همچنین نخستین رییس فدراسیون کشتی بعد از انقلاب اسلامی بوده است. سال ۱۳۶۸ توسط اکبر ترکان (وزیر دفاع کابینه اول هاشمی رفسنجانی) که همزمان رییس فدراسیون کشتی هم بود، صنعتکاران را به عنوان نایب رییس برگزید.
صنعتکاران در المپیک آتلانتا مدیرفنی تیم ملی بود. در المپیک سیدنی نیز همین سمت را داشت. صنعتکاران در دوران ریاست پرویز سیروس‌پور و محمدرضا طالقانی نیز با فدراسیون همکاری کرد.
صنعتکاران پس از خداحافظی از کشتی، به ورزش‌های رزمی گرایید. در ژاپن دوره‌های آموزشی را گذراند و سبک شوتوکان را به ایران آورد.
صنعتکاران در آبان ۱۳۹۰ طی مراسمی توانست دان ۸ کاراته را از فدراسیون کاراته جمهوری اسلامی ایران هم بگیرد. او برای کسب این دان در سطح جهانی، باید آن را به تایید مجمع بین‌المللی WKF در مسابقات جهانی فرانسه نیز می‌رساند.
